Spotkałem się z opinią, że zapis hi, hi! oznacza śmiech drwiący, kąśliwy, ironiczny, a chi, chi! – raczej taki, który wynika z ogólnej wesołości (tak np. śmiali się bywalcy karczmy z Pani Twardowskiej Mickiewicza). Zdaję sobie sprawę z tego, że notacja śmiechu to rzecz umowy, oraz z nieostrości przytoczonego rozróżnienia, ale czy jest ono uzasadnione i warto się go trzymać?

Tychy powracają jak bumerang. Mimo że eksperci poradni językowej wielokrotnie wypowiadali się na temat dopełniacza tej nazwy, ich odpowiedzi nie satysfakcjonują czytelnika gazety, w której pracuję. Otóż twierdzi on, że poprawna jest jedynie forma Tych, i domaga się dokładnego potwierdzenia, na podstawie jakich ustaleń i kiedy do języka ogólnego i do słowników trafiła forma Tychów. Niestety sama nie potrafię wskazać takiego dokumentu, czy też daty wprowadzenia oficjalnej poprawki (czytelnik twierdzi, że podobne zmiany są poprzedzone konkretnymi przepisami). Bardzo proszę o pomoc i jak najbardziej szczegółową odpowiedź.
Agata Gogolkiewicz

Chciałbym dowiedzieć się, skąd wzięły się pewne kuriozalne zwroty, jak: coś ciekawego, nic trudnego? Odmiana przymiotnika w mianowniku i bierniku jest inna, niż można by się tego spodziewać (w pozostałych przypadkach nie ma nieregularności). Jak powstały takie zwroty?

Witam,

W poradni językowej pojawiło się już podobne pytanie, ale nie rozwiało ono moich wątpliwości odnośnie znaczenia słowa przyszły. Przykładowo: jeżeli dzisiaj mamy czwartek (6 V), to mówiąc o poniedziałku w przyszłym tygodniu (10 V) powinniśmy powiedzieć przyszły poniedziałek, poniedziałek czy ten poniedziałek?

Dziękuję z góry za odpowiedź

Szanowni Państwo,
prosiłbym o rozstrzygnięcie dylematu dotyczącego stawiania przecinków przed jak w wyrażeniu niczym innym, jak tylko, np.
(1) Cała osada o niczym innym nie rozpowiada jak tylko o twoich przygodach.
(2) Lenistwo jest niczym innym jak tylko nawykiem odpoczywania (porada Eksperta Poradni PWN).
Są to zdania pojedyncze, ale zasada 90.G.2. Poradni PWN mówi, że przecinek przed spójnikami przeciwstawnymi a, ale, lecz, tylko ma być.
Z poważaniem
Witold Milczarek

Witam!
Piszecie: „pokpić (…) kpić z kogoś lub z czegoś przez jakiś czas”. Piszecie nieprawdę – bo mówi się przecież pokpic sprawę. Czyli 'zepsuć, spartaczyć'.

Witam,

jestem mamą ucznia szkoły podstawowej. Nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej, który uczy mojego syna wprowadził inny wzór niektórych liter pisanych od tych powszechnie spotykanych np. Wielkie A pisane wygląda tak jak małe, ale rozmieszczone w dwóch liniach. Podobnie z literą M oraz N. Małe litery m.in. o oraz s mają jakieś dziwne ogonki. Nauczyciel tłumaczy, że taki wzór polecono mu na studiach jako bardziej przystępny dla uczniów. Czy to jest prawidłowy wzór? Nie spotkałam się z taką pisownią w żadnym podręczniku ani na kartach demonstracyjnych.

Dziękuję za odpowiedz

Szanowni Eksperci,
czy dla mieszkańca i mieszkańców Sparty istnieją formy: Spartata i Spartaci? Uważałam do tej pory, że poprawne formy brzmią: Spartanin, Spartanie, ale ostatnio w tłumaczeniu filmu spotkałam właśnie te inne formy – może obie są poprawne?
I jeszcze jedno: spotkałam się z opinią, że nie powinno się mówić consensus, tylko consens. Czy to prawda?
Dziękuję i serdecznie pozdrawiam
Joanna

Szanowni Państwo,

Jak zapisać nazwy MINISTERSTWO KULTURY, MINISTERSTWO SPRAW ZAGRANICZNYCH, kiedy dotyczy to instytucji innego kraju i nie wiem, czy jest to oficjalna nazwa własna? Mam na myśli problem użycia małych lub wielkich liter.

Z góry dziękuję za odpowiedź.

Czytelniczka

Mam prośbę o poradę w kolejnej sprawie, która także dotyczy skrótów nazw oddziałów wojskowych. Czy dla formacji „pułk ułanów” prawidłowy będzie zapis puł.? Czy dla formacji „pułk artylerii przeciwpancernej” prawidłowy będzie zapis pappanc.? Czy dla formacji „Dywizja Pancerna” prawidłowy będzie zapis DPanc.? Czy po tych skrótach stawiamy kropkę czy nie? Bardzo proszę o rozstrzygnięcie moich wątpliwości i wskazanie prawidłowych form skrótów.
Pozdrawiam
Marcin Sołtysiak